oznaczenia śrub

 Klasy wytrzymałości śrub Nowy artykuł w iAkademii. Podstawowe wiadomości na temat klas wytrzymałości śrub ze stali niestopowych.

Dla śrub wyróżnia sie 10 klas wytrzymałości.

klasy wytrzymałości

3.6

4.6

4.8

5.6

5.8

6.8

8.8

9.8

10.9

12.9

Klasy wytrzymałości są opisane dwiema cyframi.

Pierwsza cyfra to minimalne wytrzymałość na rozciąganie R_m w N/mm² podzielona przez 100.

Druga cyfra to stosunek granicy plasyczności R_e (lub umownej granicy plastyczności R_0,2) do wytrzymałości na roziąganie R_m podzielony przez 10.


Przykład.

Klasa wytrzymałości 5.6

Pierwsza cyfra: 5 x 100 = 500 N/mm² minimalna wytrzymałość na rozciąganie;
Druga cyfra: 6 x 10 = 60% z 500 = 300 N/mm² granica plastyczności.

Oznaczenia na śrubach stalowych  (stal niestopowa)

śruby sześciokątne oraz zewnętrzne torks we wszystkich klasach wytrzymałości od m5 w górę oznacza się znakiem producenta (a) oraz klasą wytrzymałości (b).
śruby imbusowe sześciokątne oraz torks w klasie wytrzymałości 8.8 i wyższych od średnicy m8 w góre oznacza się znakiem producenta oraz klasą wytrzymałości.
szpilki w klasie wytrzymałości 5.6 oraz 8.8 i wyższych, od średnicy M5 oznacza się znakiem producenta oraz klasą wytrzymałości lub odpowiednim symbolem.	klasa wytrzymałości 5.6 8.8 9.8 10.9 12.9 oznaczenie
śruby kołnierzowe z łbem kwadratowym w klasie wytrzymałosci 8.8 i wyższych, od średnicy gwintu M5 oznacza się znakiem producenta oraz klasą wytrzymałości.
małe śruby oraz śruby z innymi kształtami łbów znaczy się wg systemu zegarowego 12 godzinnego przez punkt lub oznaczenie producenta (a). klasę wytrzymałości oznacza się przez kreskę (b).

 

Oznaczenia na elementach złącznych ze stali stopowych. Oznaczenia na elementach złącznych ze stali stopowych.

Na stalach niskostopowych pod w trakcie użytkowania pojawia się tlenek żelaza (rdza). Na stalach stopowych zawierających dodatek chromu powyżej 12% pojawia się tlenek chromu, który blokując dalszą penetrację tlenu, chroni przed korozją. Taka stal jest nazywana odporną na korozję (nierdzewną).

Nierdzewne i kwasoodporne elementy złączne są opisane przez normę PN-EN ISO 3506 (cz. 1) i podzielone wg grup stali, gatunków stali oraz klas wytrzymałości.




Stale ferrytyczne (F1) są magnetyczne.



Stale martenzytyczne (C1, C3, C4) można hartować, ale mają ograniczoną odporność na korozję.



Najczęściej używane są stale austenityczne A2 i A4.

Oznaczenie A jest skrótem od Austenitycza Stal Chromowo-Niklowa o zawartości dodatków stopowych 15-20% chromu oraz 5-15% niklu.

A1 – nadaje się do obróbki skrawaniem z dodatkiem stopowym 2% miedzi. Ma ograniczoną odporność na korozję.

A2 – Często stosowany gatunek stali o zawartości około 18% chromu i około 8% niklu (stal 18-8). Dobra odporność na korozję.

A3 – Właściwości jak A2. Stabilizowana Ti, Nb lub Ta ,dlatego również w wysokich temperaturach nie tworzy węglików chromu.

A4 – Często stosowany materiał kwasoodporny. Dzięki dodatkowi 2% molibdenu nadaje się do zastosowań w wodzie słonej i zawierającej chlor.

A5 – Właściwości jak A4, dodatkowo stabilizowana jak A3.

Śruby z tych gatunków materiałów produkuje się w klasach wytrzymałości 50, 70 i 80. Liczby te oznaczają 1/10 minimalnej wytrzymałości na rozciąganie w MPa.

Stale chromowo-niklowe nie hartują się.

Wyższe klasy wytrzymałości 70 i 80 uzyskuje się na drodze przeróbki plastycznej. Chociaż stale chromowo-niklowe nie są magnetyczne, części z nich wykonane mogą pod wpływem obróbki plastycznej na zimno nabyć słabe własności magnetyczne.

Części w klasie wytrzymałości 50 są dostarczane jako obrobione plastycznie na gorąco lub wykończone obróbką skrawaniem.


Oznaczenia na śrubach ze stali nierdzewnych i kwasoodpornych

Śruby sześciokątne oraz zewnętrzne torks we wszystkich klasach wytrzymałości od M5 w górę oznacza się na łbie znakiem producenta, gatunkiem stali oraz klasą wytrzymałości.
Śruby imbusowe sześciokątne oraz torks od średnicy M5 w góre oznacza się na łbie (na powierzchni górnej lub bocznej) znakiem producenta, gatunkiem stali oraz klasą wytrzymałości.
Szpilki od średnicy M6 oznacza się na części wolnej od gwintu znakiem producenta, gatunkiem stali oraz klasą wytrzymałości lub gatunkiem stali na czołowej powierzchni szpilki.